%% မရီခ်င္ရင္ မဖတ္ပါနဲ႔ %%
ႏွစ္ ၄၀ ျပန္ငယ္သြားရင္
အလုပ္မွ အၿငိမ္းစားယူခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသည္ ေန႕စဥ္သူတို႕ နာရီေရဒီယို
ကို နံနက္ ၇နာရီ သတင္းနားေထာင္ရန္ အခ်ိန္ကိုက္ ႏႈိးစက္ေပးေလ့ရိွသည္။တစ္ေန႕နံနက္တြင္ထိုေရဒီယိုမွလြန္ခဲ့ေသာ
ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ခန္႕က သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္သက္သေဘာက်ေသာ အခ်စ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လာေနသည္ကို ၾကားရသျဖင္
့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက သူ႕မိန္းမအားဖက္ၿပီး နားနားကပ္ကာ တိုးတုိးေလး ေမးလိုက္ေလသည္။
"ကိုယ္သာ အခုေန ႏွစ္ ၄၀ ေလာက္ျပန္ငယ္သြားရင္ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ မင္း သိသလား"
ထိုအခါ ဇနီးသည္ကလည္း ခင္ပြန္း၏ ရင္ခြင္ထဲသို႕ တိုး၀င္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"သိတာေပါ့၊ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ ... သိပ္သိတာေပါ့"
"ကဲ .. ဒါဆို ကိုယ္ဘာလုပ္မလဲဆိုတာ ေျပာေလ"
"အခုေန ႏွစ္ ၄၀ ျပန္ငယ္သြားရင္ေလ အိပ္ရာကထၿပီး အလုပ္သြားမွာေပါ့"
...........................................................
အမွတ္မရေတာ့လို႕ပါ
လူငယ္တစ္ေယာက္သည္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထံ စာေရးသည္။
"ခ်စ္ေသာ ေမရီ ...
ကိုယ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါ။ ကိုယ္ သိပ္ေမ့ေနတတ္လို႕ပါ။ ညက ကိုယ္ မင္းဆီက အခ်စ္ကို ေတာင္းခံခဲ့တယ္ေနာ္၊
အဲဒါ မင္းက ကိုယ့္အခ်စ္ကို လက္ခံသလား၊ မလက္ခံဘဲ ျငင္းလိုက္သလား ဆိုတာကို ကိုယ္အမွတ္မရေတာ့လို႕ပါ။
အဲဒါ မင္းအေျဖက ဘာလဲဆိုတာ ကိုယ္ျပန္သိပါရေစေနာ္"
ထိုအခါ မိန္းမပ်ိဳေလးက ေအာက္ပါအတိုင္း အေၾကာင္းျပန္လိုက္ေလသည္။
"ေဘာ့ေရ ...
မင္းဆီက ဒီလိုၾကားရတာ ကၽြန္မတကယ္ကို ၀မ္းသာမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ညက "ရွင့္ အခ်စ္ကို ကၽြန္မလက္မခံႏိုင္
ပါဘူး" လို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာလိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီစကားကို ဘယ္သူ႕ကို ေျပာမိသလဲဆို
တာ ကၽြန္မလည္း အမွတ္မရဘူး ျဖစ္ေနတာေလ"
. ........................................
တံခါးလက္ကိုင္
စိတ္ေရာဂါကုေဆးရံုတြင္ ျဖစ္သည္။
ေကာ္ရစ္ဒါတြင္ လူနာႏွစ္ေယာက္ က်ားထိုးေနၾကသည္။ လူနာေလးငါးေယာက္က ေဘးတြင္ ၀ိုင္းအံုၾကည္႕ေနၾကသည္။
အမ်ိဳးသမီးလူနာဧည္႕သည္တစ္ေယာက္ ျဖတ္သြားၿပီးအနားရွိလူနာအခန္းတစ္ခု၏တံခါးလက္ကိုင္ကို ဆြဲသည္။သို႕ေသာ္
တံခါးက ပြင့္မလာေခ်။
အလုပ္မွ အၿငိမ္းစားယူခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးသည္ ေန႕စဥ္သူတို႕ နာရီေရဒီယို
ကို နံနက္ ၇နာရီ သတင္းနားေထာင္ရန္ အခ်ိန္ကိုက္ ႏႈိးစက္ေပးေလ့ရိွသည္။တစ္ေန႕နံနက္တြင္ထိုေရဒီယိုမွလြန္ခဲ့ေသာ
ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ခန္႕က သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္သက္သေဘာက်ေသာ အခ်စ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လာေနသည္ကို ၾကားရသျဖင္
့္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက သူ႕မိန္းမအားဖက္ၿပီး နားနားကပ္ကာ တိုးတုိးေလး ေမးလိုက္ေလသည္။
"ကိုယ္သာ အခုေန ႏွစ္ ၄၀ ေလာက္ျပန္ငယ္သြားရင္ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ မင္း သိသလား"
ထိုအခါ ဇနီးသည္ကလည္း ခင္ပြန္း၏ ရင္ခြင္ထဲသို႕ တိုး၀င္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"သိတာေပါ့၊ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ ... သိပ္သိတာေပါ့"
"ကဲ .. ဒါဆို ကိုယ္ဘာလုပ္မလဲဆိုတာ ေျပာေလ"
"အခုေန ႏွစ္ ၄၀ ျပန္ငယ္သြားရင္ေလ အိပ္ရာကထၿပီး အလုပ္သြားမွာေပါ့"
...........................................................
အမွတ္မရေတာ့လို႕ပါ
လူငယ္တစ္ေယာက္သည္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထံ စာေရးသည္။
"ခ်စ္ေသာ ေမရီ ...
ကိုယ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါ။ ကိုယ္ သိပ္ေမ့ေနတတ္လို႕ပါ။ ညက ကိုယ္ မင္းဆီက အခ်စ္ကို ေတာင္းခံခဲ့တယ္ေနာ္၊
အဲဒါ မင္းက ကိုယ့္အခ်စ္ကို လက္ခံသလား၊ မလက္ခံဘဲ ျငင္းလိုက္သလား ဆိုတာကို ကိုယ္အမွတ္မရေတာ့လို႕ပါ။
အဲဒါ မင္းအေျဖက ဘာလဲဆိုတာ ကိုယ္ျပန္သိပါရေစေနာ္"
ထိုအခါ မိန္းမပ်ိဳေလးက ေအာက္ပါအတိုင္း အေၾကာင္းျပန္လိုက္ေလသည္။
"ေဘာ့ေရ ...
မင္းဆီက ဒီလိုၾကားရတာ ကၽြန္မတကယ္ကို ၀မ္းသာမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ညက "ရွင့္ အခ်စ္ကို ကၽြန္မလက္မခံႏိုင္
ပါဘူး" လို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာလိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီစကားကို ဘယ္သူ႕ကို ေျပာမိသလဲဆို
တာ ကၽြန္မလည္း အမွတ္မရဘူး ျဖစ္ေနတာေလ"
. ........................................
တံခါးလက္ကိုင္
စိတ္ေရာဂါကုေဆးရံုတြင္ ျဖစ္သည္။
ေကာ္ရစ္ဒါတြင္ လူနာႏွစ္ေယာက္ က်ားထိုးေနၾကသည္။ လူနာေလးငါးေယာက္က ေဘးတြင္ ၀ိုင္းအံုၾကည္႕ေနၾကသည္။
အမ်ိဳးသမီးလူနာဧည္႕သည္တစ္ေယာက္ ျဖတ္သြားၿပီးအနားရွိလူနာအခန္းတစ္ခု၏တံခါးလက္ကိုင္ကို ဆြဲသည္။သို႕ေသာ္
တံခါးက ပြင့္မလာေခ်။
"အားနဲ႕ဆြဲပါ"
လူနာတစ္ေယာက္က လွမ္းေျပာသည္။
အမ်ိဳးသမီးက အားျဖင့္ တံခါးလက္ကိုင္ကို ဆြဲသည္။ တံခါးလက္ကိုင္က ပြင့္မလာေခ်။
"ဒီထက္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ဆြဲပါ"
ေနာက္တစ္ေယာက္က လွမ္းေျပာျပန္သည္။
အမ်ိဳးသမီးက တံခါးလက္ကိုင္ကို တအားထပ္ဆြဲျပန္သည္။ ပြင့္မလာဘဲ အခ်ည္းႏွီးပင္။ ထို႕ေနာက္ အမ်ိဳးသမီးက လွည္႕
ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ဟာ ... တံခါးက ပိတ္ထားတာပဲ"
"ဟုတ္တယ္ေလ"
"ဒါျဖင့္ရင္ ရွင္တို႕က ဘာလို႕ ကၽြန္မကို တအားဆြဲဖြင့္ခိုင္းေနတာလဲ"
"တံခါးလက္ကိုင္ကို ခင္ဗ်ားလိုခ်င္လို႕ လို႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က ထင္တာကိုး"
. ................................................................
လိမ့္က်သူ
အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္သည္ ေဘးတြင္ အေဖာ္တစ္ေယာက္မွ မပါဘဲ ေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္သြားသည္။
သူ႕ေနာက္ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ လိုက္လာေသာအမ်ိဳးသမီးႀကီးႏွစ္ေယာက္ကထိုမိန္းကေလး၏ အတင္းကိုေျပာေနၾကသည္။
"ဟုိေရွ႕က ေကာင္မေလးက ဘာျဖစ္လို႕လဲ ေအ့"
"လိမ့္က်တာတဲ့ ေအ"
"ေၾသာ္ ... သနားစရာပါလား၊ ဘယ္ေပၚကေန လိမ့္က်တာတဲ့လဲ"
"ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေပၚကေလ"
-----------------------
သူ႕အဘိုး
လသာေသာ ညတစ္ညတြင္ ေအာင္ဘုက သူ႕အဘိုးအေၾကာင္းကို အားတက္သေရာ ေျပာျပသည္။
“ရြာထဲကို ငေက်ာ္နဲ႕ ခင္ေမာင္ ဦးေဆာင္တဲ့ ရွင္မေတာင္အေျခစိုက္ ဓားျပေတြလည္း ၀င္လာတယ္ ၾကားေရာ တုိ႕အဘိုး
ဟာ ႏွစ္ေတာင္ေလာက္ရွည္တဲ့ ငွက္ႀကီးေတာင္ဓားကို ေျပးဆြဲသတဲ့”
“သတၱိကေတာ့ မညံ့ဘူးေနာ္၊ သူေသေသ၊ ကိုယ္ေသေသ ခ်ဖို႕ထင္တယ္”
“ဒါေပါ့ကြာ။ ဓားျပတုိက္တယ္ဆိုတာ ရြာကို ေစာ္ကားတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ လူလူခ်င္း မတရားသက္သက္
အႏိုင္က်င့္ လုယက္တာပဲ။ ဒါကို တုိ႕အဘိုးက လံုး၀မလိုလားဘူး”
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ေအာင္ဘု၏ အဘိုးကို အျပတ္ၾကည္ညိဳေလးစားသြားၾကသည္။ အားက်ဂုဏ္ယူစိတ္မ်ားလည္း တဖြားဖြား
ေပၚေပါက္လာပါသည္။
“ဒါနဲ႕ ဓားျပေတြကို ဓားနဲ႕ အတင္း၀င္ခုတ္ေရာလား”
“ဟင့္အင္း မခုတ္လိုက္ရဘူး။ အိမ္ကထြက္မယ္အလုပ္မွာ ေသနတ္သံ ၾကားလိုက္ရလို႕တဲ့”
. ..........................................................
ထီးေတာ့ထီး
တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ ေမာင္ရိုးဆုိေသာ လူတစ္ေယာက္ရွိသည္။ သူက နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ ရိုးသည္။ နာမည္ႏွင့္
အတြဲအဖက္မိေအာင္လည္း အ ရွာသည္။ ထုိသို႕ ရိုးလြန္း အလြန္းေသာေၾကာင့္ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ရသည္မွာလည္း အ
ခါခါ …။ ေမာင္ရိုး၏ဒဏ္ကို အမ်ားဆံုးခံရသည္က သူ႕မိန္းမ…။
တစ္ခါေသာ္ ဘုရားပြဲေတာ္က ျပန္လာေသာ ေမာင္ရုိးႏွင့္ သူ႕ဇနီးတုိ႕ ေအာက္ပါအတုိင္း အခ်င္းမ်ားေလသတတ္။
“ရွင္ လုပ္လိုက္ရင္ ဒီအတိုင္းခ်ည္းပဲ …”
“ဘာ ဒီအတိုင္းခ်ည္းပဲလဲ …။ နင္ပဲ ထီးမွာလိုက္လို႕ ငါ ထီး၀ယ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ပါတယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္။ ရွင္၀ယ္လာတာ ထီးေတာ့ ထီးပါ…။ ဒါေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးေဆာင္း ထီးႀကီးရွင့္”
. .......................................................
စကားတတ္လိုက္ပံုမ်ား
ကိုညိဳသည္ အိမ္ေမြးတိရစၧာန္အေရာင္းဆိုင္တြင္ အလြန္ထူးဆန္းေသာ ငွက္တစ္ေကာင္ကိုေတြ႕၍ သူ႕မိန္းမကို ေမြးေန႕
လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးရန္ ေငြးငါးေထာင္ျဖင့္ ၀ယ္လိုက္သည္။ ထိုငွက္သည္အဂၤလိပ္စကား၊ ျပင္သစ္စကား၊ဂ်ပန္စကား
ႏွင့္ ကိုရီးယားစကားမ်ားကို ေျပာတတ္သည္။ ကိုညိဳသည္ ဆိုင္ရွင္အား ထိုငွက္ကို အိမ္သို႕ပို႕ေပးရန္ မွာၾကားၿပီး ရံုးသြား
ေလသည္။
ညေနခင္းရံုးမွ အိမ္သို႕ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သူ၏မိန္းမကို ခရီးေရာက္မဆိုက္ ေမးလိုက္သည္။
“ခ်စ္… ေမာင္ပို႕လိုက္တဲ့ ငွက္ကေလး ရတယ္မဟုတ္လား”
“ရပါတယ္ ေမာင္၊ အခု ဟင္းအိုးထဲမွာေလ”
ဟု ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ကိုညိဳတစ္ေယာက္ အလန္႕တၾကားျဖစ္သြားၿပီး …
“ဘာေျပာတယ္၊ မင္း … မင္းငွက္ကို ဘာလုပ္လိုက္ၿပီလဲ၊ ဒီငွက္က ဘာသာစကား ေလးမ်ိဳးေတာင္ ေျပာတတ္တာကြ”
ဟု ေျပာခ်လိုက္သည္။
ထုိအခါ ကိုညိဳ႕မိန္းမ ျပန္ေျဖလိုက္ပံုက …
“ဟင္းခ်က္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္တုန္းက ဘာမွမေျပာဘဲ ျငိမ္ခံေနၿပီးေတာ့… ၾကည္႕ရတာ ျမန္မာစကားေကာင္းေကာင္းမေျပာ
တတ္ေလာက္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ ေမာင္ရယ္”
............................................................
ညေနခင္းရံုးမွ အိမ္သို႕ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သူ၏မိန္းမကို ခရီးေရာက္မဆိုက္ ေမးလိုက္သည္။
“ခ်စ္… ေမာင္ပို႕လိုက္တဲ့ ငွက္ကေလး ရတယ္မဟုတ္လား”
“ရပါတယ္ ေမာင္၊ အခု ဟင္းအိုးထဲမွာေလ”
ဟု ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ကိုညိဳတစ္ေယာက္ အလန္႕တၾကားျဖစ္သြားၿပီး …
“ဘာေျပာတယ္၊ မင္း … မင္းငွက္ကို ဘာလုပ္လိုက္ၿပီလဲ၊ ဒီငွက္က ဘာသာစကား ေလးမ်ိဳးေတာင္ ေျပာတတ္တာကြ”
ဟု ေျပာခ်လိုက္သည္။
ထုိအခါ ကိုညိဳ႕မိန္းမ ျပန္ေျဖလိုက္ပံုက …
“ဟင္းခ်က္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္တုန္းက ဘာမွမေျပာဘဲ ျငိမ္ခံေနၿပီးေတာ့… ၾကည္႕ရတာ ျမန္မာစကားေကာင္းေကာင္းမေျပာ
တတ္ေလာက္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ ေမာင္ရယ္”
............................................................
အေျဖရခက္တဲ့ ေမးခြန္း
ေနသာေသာေန႕တစ္ေန႕တြင္ ကုလားအုတ္သားအဖႏွစ္ေကာင္ ေအးေအးလူလူ စကားေျပာေနၾကသည္။ အေမးအျမန္း
ထူေသာ သားကုလားအုတ္က သူ႕ဖခင္ကုလားအုတ္ႀကီးကို သိလိုသမွ် ေမးျမန္းေနေလသည္။
“ေဖေဖ၊ သားတုိ႕ရဲ႕ ေက်ာမွာ ဘာလို႕ ဘုိ႕ႏွစ္လံုးပါေနတာလဲဟင္”
“ေၾသာ္… သားရယ္၊ ေရသိုေလွာင္ဖုိ႕ေပါ့။ ဒါမွ သဲကႏၱာရထဲမွာ ေရမေသာက္ဘဲရက္ေပါင္းမ်ားစြာ သြားႏိုင္မွာေပါ့ကြဲ႕”
“ေဖေဖ၊ ဘာလို႕ သားတုိ႕မွာ မ်က္ခြံအႀကီးႀကီး ရွိရတာလဲ”
“သဲကႏၱာရထဲမွာ သဲမုန္တိုင္းေတြ ခဏခဏ တုိက္တတ္တယ္ သားရဲ႕။ မ်က္ခြံႀကီးႀကီးရွိမွမ်က္လံုးထဲ သဲမ၀င္ေအာင္
ကာကြယ္ႏိုင္မွာေပါ့”
“ၿပီးေတာ့ သားတုိ႕ရဲ႕ ေျခဖ၀ါးအႀကီးႀကီးကေရာ ဘာလုပ္ဖုိ႕လဲ ေဖေဖ”
“ဒါလား၊ ေဖေဖတုိ႕မွာ ဒီလို ေျခဖ၀ါးအႀကီးႀကီးရွိမွေတာ့ သဲထဲမွာ သူမ်ားထက္ျမန္ျမန္လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္တာေပါ့။ ခရီးလဲ
သူမ်ားေတြထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ပိုတြင္တယ္”
ေနာက္ဆံုးမွာ သားကုလားအုတ္ ေနာက္ထပ္ေမးလိုက္တဲ့ေမးခြန္းေၾကာင့္ကုလားအုတ္အေဖႀကီးအေျဖရက်ပ္သြားသည္။
“ေဖေဖ ဒါဆိုရင္ သားတုိ႕က သဲကႏၱာရထဲ မသြားဘဲ ဒီတိရစၧာန္ရံုထဲမွာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ဟင္”
http://ahpyaryaungkaungkin.blogspot.com မွာကူးယူေဖာ္ျပထားပါသည္။
ေရးသားသူ။ ။ snow myat
No comments:
Post a Comment